Prezidanta Griot

By Mbizo ĈIRAŜA, World BEYOND War, Julio 2, 2020

PREZIDIA GRIOTO

Foje memoroj odoras kiel farto de diktatoro
Ni iam ĵetis al niaj propraj ombroj sub la arĝenta luno kaj niaj ombroj dancis kune kun ni, ni rimis al la koŝmaroj de hienoj kaj halucinoj de nigraj strigoj. Niaj deziroj navigis kune kun brodoj de nebulo tien kaj reen dum vilaĝaj tagiĝoj. Ligno-fumo odoris kiel freŝa bakita pano. Tempo sorĉis nin, ni manĝis William Shakespeare kaj John Donne. Ni trinkis citronajn kruĉojn de Langston Hughes kaj Maya Angelou.
La lirika viskio de Soyinka vipis niajn tenerajn nervojn.
Ni ligis la politikon per knabeca konduto kaj sonĝis pri la nigraj kokoj kaj la nigraj Hitleroj
Foje tempo estas obstina kiel sidanta tirano
Hieraŭ vespere komisiitoj kantis sloganon kaj vi bakis la poezian sangon de diktatoro. Zealotoj kantis Castro kaj Stalin kaj vi bredis socialisman krankon, la prezidanto estas fuŝa kapitalisto. Mi neniam diris, ke li estas satanisto. Reen al vilaĝaj noktoj, hienoj ridas ankoraŭ, nigraj strigoj ĝemas, arĝenta luno dancas ankoraŭ super pluvaj trakataj vojoj de nia lando.

Foje, tempo pikas kiel farto de diktatoro
Via lirika satiro ŝmiris impertakulojn tra malantaŭaj pordoj. Viaj laŭdaj sonetoj reciklis memmortigajn diablojn kaj poluritajn revoluciajn forĵetojn
En tiu tempo, odoroj de freŝa sterko kaj odoro de freŝa sukera lakto estis nia matena bierfarejo kaj sub la krepusko la luno iam malaperis en la surtera ventro, Judaso, la suno tiam transprenis kaj ĉiu diktatoro estas Iskarioto.
Mi neniam diris, ke ni nun estas vagabundoj

Foje, la tempo odoras kiel mortanta aŭtokrato
Mwedzi wagara ndira uyo tigo tigo ndira - la luno iam estis acida lakto arĝenta blanka kaj freŝa el la buŝo de la dioj kaj sidis sur sia prezidanta trono sur la zenito de kalvaj kapaj montetoj kaj poste kun la tempo maturiĝis la luno por iri mwedzi waora ndira tigo tigo ndira
Foje ventoblovoj fajfis sian tenoron tra elefantaj herbaj paŝtejoj, ni kantis laŭ la obeema flaŭro Chamupupuri icho ... oo chamupupuri chaenda chamupupuri chadzoka Chamupupuri icho ... oo!

Niaj malriĉaj marinaj, flavaj maizaj dentoj grincis al subitaj briloj de lumigado, la tero girigis sub la kroĉon de tondroj, tiam dioj ploris kaj ni trinkis larmojn kun kanto mvura ngainaye tidye makavu, mvura ngainaye tidye makavu .. Kukurboj breditaj kiel kunikloj, veldoj. streĉitaj en kristnaskaj roboj. Sovaĝaj abeloj kaj verdaj bombistoj kantis proteston kaj laŭdon. Mi neniam diris, ke ni estas infanoj de senpluveco.

Iafoje tempo maljuniĝas kiel sidanta tirano,
Ĉi-vespere la e eo de via laŭdinda poezio irk la anofelojn ŝtopitajn en lacaj urbaj gutoj por gluti la aĉan sangon de geto-loĝantoj, ĝemelaj civitanoj ekhavante malfacilan travivadon de malmola tero de malmola lando, iliaj malglataj manoj markitaj per cikatroj de la aŭgusta Armagedono, ilia sablo. koroj estas riglitaj urnoj plenigitaj de korupteco, ili atendis kaj kantis tiel longe.
Chamupupuri icho… oo chamupupuri chaenda
chamupupuri icho… oo chamupupuri chadzoka
Chamupupuri icho..oo